دستکش‌های محافظ در برابر اشعه بخش مهمی از تجهیزات ایمنی برای پرسنل پزشکی است که در طول مراحلی مانند فلوروسکوپی، رادیوگرافی و توموگرافی کامپیوتری در معرض اشعه یونیزان قرار دارند. این دستکش‌ها برای محافظت از دست‌ها، یکی از در معرض‌ترین قسمت‌های بدن در طول مراحل رادیولوژی، در برابر تشعشعات مضر پراکنده و در عین حال حفظ چابکی طراحی شده‌اند.
این دستکش‌ها که از موادی ساخته شده‌اند که تابش را تضعیف می‌کنند، به کاهش خطر آسیب ناشی از تابش یا آسیب به پوست و بافت‌های زیرین دست‌ها، که می‌تواند حاد یا تجمعی باشد، در طول زمان کمک می‌کنند.
این دستکش‌ها که محافظت از دست‌ها را در چنین محیط‌هایی تضمین می‌کنند، اغلب بدون سرب، بدون لاتکس و بدون پودر هستند و استانداردهای ایمنی لازم را برآورده می‌کنند و نگرانی‌های مربوط به آلرژی به لاتکس و آلودگی‌های مرتبط با دستکش را برطرف می‌کنند.
آنها معمولاً به صورت استریل موجود هستند و استانداردهای بهداشتی لازم را برای محیط‌های جراحی و معاینه حفظ می‌کنند. اثربخشی دستکش‌های محافظت در برابر اشعه در محافظت از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در برابر اثرات مضر پرتوهای یونیزان بسیار مهم است، بنابراین تولیدکنندگان با دقت استانداردهای مربوط به تضعیف و ساخت دستکش را رعایت می‌کنند.
اصول کار دستکش محافظ در برابر اشعه
علم حفاظت در برابر اشعه برای محافظت از افراد در محیط‌های پزشکی بسیار مهم است. این بخش مشخص می‌کند که چگونه اقدامات حفاظتی در کاهش خطرات سلامتی ناشی از تشعشعات اساسی هستند و انواع تشعشعاتی را که نیاز به تجهیزات حفاظتی در محیط‌های پزشکی دارند، تشریح می‌کند.
اصول حفاظت در برابر اشعه
حفاظت در برابر اشعه در محیط‌های پزشکی بر سه اصل اصلی استوار است: توجیه، بهینه‌سازی و محدودیت دوز. هر اقدام برای به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض تشعشعات یونیزه کننده طراحی شده است، که می‌تواند باعث آسیب به بافت‌های بدن و افزایش خطرات سلامتی طولانی مدت مانند سرطان شود.
● توجیه نشان می‌دهد که مزایای قرار گرفتن در معرض تابش باید بر خطرات آن غلبه کند.
● بهینه‌سازی تضمین می‌کند که تمام میزان قرار گرفتن در معرض تابش «تا حد معقول قابل دستیابی» (ALARA) پایین نگه داشته شود و بین حفاظت و نتایج پزشکی لازم تعادل برقرار شود.
● محدودیت دوز، آستانه‌هایی را برای حداکثر میزان مجاز تابش برای قرار گرفتن در معرض تابش شغلی تعیین می‌کند و ایمنی پرسنل پزشکی را در طول زمان تضمین می‌کند.
تجهیزات حفاظت فردی (PPE) مانند دستکش‌های محافظ در برابر اشعه برای بهینه‌سازی ضروری هستند. آنها به عنوان مانعی در برابر پراکندگی اشعه عمل می‌کنند و به طور غیرمستقیم اشعه ثانویه با شدت کمتر را پس از برخورد پرتو اولیه با سطح دیگر، به سطح دیگر منتقل می‌کنند.
انواع تشعشعات در محیط‌های پزشکی
در محیط‌های پزشکی، دو نوع اصلی تابش معمولاً اقدامات حفاظتی را ایجاب می‌کنند: تابش مستقیم و تابش پراکنده .
۱. تابش مستقیم :
○ مستقیماً از منبع، مانند دستگاه اشعه ایکس، سرچشمه می‌گیرد.
○ اگر به درستی محافظت نشود، تمایل به غلظت بیشتر و در نتیجه مضرتر بودن دارد.
۲. تابش پراکنده :
○ نتایج حاصل از انحراف پرتو تابش اولیه.
○ اگرچه شدت کمتری دارد، اما همچنان می‌تواند برای کادر پزشکی و بیماران خطر ایجاد کند.
دستکش‌های محافظ از موادی استفاده می‌کنند که باعث تضعیف می‌شوند و انرژی و شدت تابش را از طریق جذب یا پراکندگی کاهش می‌دهند.
این دستکش‌ها بر اساس سطح تابشی که می‌توانند تضعیف کنند، طبقه‌بندی می‌شوند و اغلب از سرب یا مواد معادل سرب ساخته می‌شوند. انتخاب دستکش‌های مناسب به نوع و شدت تابشی که در رویه‌های پزشکی خاص با آن مواجه می‌شویم، بستگی دارد.
مواد دستکش محافظ در برابر اشعه
دستکش‌های محافظت در برابر اشعه، کاربران را در برابر قرار گرفتن در معرض تشعشعات یونیزه کننده مضر در طول مراحل پزشکی محافظت می‌کنند. این دستکش‌ها از مواد مختلفی ساخته شده‌اند که هر کدام خواص محافظتی و سطح راحتی متفاوتی را برای کاربر ارائه می‌دهند.
دستکش لاتکس از جنس لاستیک طبیعی
دستکش‌های لاتکس از جنس لاستیک طبیعی در زمینه محافظت در برابر اشعه سنتی هستند. این دستکش‌ها به دلیل خاصیت ارتجاعی، راحتی و حساسیت لمسی‌شان ارزشمند هستند. با این حال، ممکن است برای افرادی که به لاتکس حساسیت دارند مناسب نباشند.
دستکش‌های غیر لاتکس
دستکش‌های غیرلاتکس، مانند دستکش‌های ساخته شده از پلی‌ایزوپرن مصنوعی ، جایگزین محبوبی برای دستکش‌های لاتکس هستند. هدف آنها ارائه راحتی و عملکرد مشابه لاتکس بدون خطر واکنش‌های آلرژیک مرتبط است. بافت سبک آنها به راحتی در دست گرفتن کمک می‌کند.
دستکش‌های سربی و بدون سرب
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه را می‌توان بر اساس جنس محافظ آنها به دو دسته تقسیم کرد: دستکش‌های سربی و دستکش‌های بدون سرب .
دستکش‌های سربی به طور سنتی برای تضعیف تابش پراکنده استفاده می‌شدند، اما سنگین هستند و ممکن است مهارت را کاهش دهند.
از سوی دیگر، دستکش‌های بدون سرب از مواد سبک‌تری مانند بیسموت و تنگستن برای محافظت و در عین حال بهبود انعطاف‌پذیری و راحتی استفاده می‌کنند. آنها میرایی مؤثری ارائه می‌دهند و اغلب برای رویه‌هایی که نیاز به حرکات دقیق‌تر دست دارند، ترجیح داده می‌شوند.
طراحی و ویژگی‌های دستکش‌های محافظ در برابر اشعه
دستکش‌های محافظت در برابر اشعه به گونه‌ای طراحی شده‌اند که قرار گرفتن دست کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در معرض اشعه یونیزان را در طول مراحلی که ممکن است در معرض خطر باشند، کاهش دهند. این دستکش‌ها بین محافظت، مهارت و حساسیت تعادل برقرار می‌کنند تا دقت و ایمنی را فراهم کنند.
انعطاف‌پذیری و چابکی
دستکش‌های پرتودرمانی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که انعطاف‌پذیری و چابکی لازم برای حرکات دقیق مورد نیاز در رویه‌های پزشکی را فراهم کنند.
ترکیب مواد به انگشتان اجازه می‌دهد تا آزادانه و بدون سفتی حرکت کنند و دستکش‌ها اغلب با انگشتان خمیده طراحی می‌شوند تا حالت طبیعی استراحت دست را تقلید کنند.
حساسیت لمسی
حساسیت لمسی یک دستکش ضد تشعشع به این اشاره دارد که کاربر چقدر خوب می‌تواند از طریق جنس دستکش، حس لامسه خود را حس کند. سطح بالای حساسیت لمسی برای کارهایی که نیاز به مهارت‌های حرکتی ظریف دارند، بسیار مهم است.
این دستکش‌ها از فرمولاسیون‌های تخصصی و تکنیک‌های لایه‌بندی استفاده می‌کنند تا علیرغم ضخامت محافظ، حساسیت لمسی بالایی را حفظ کنند.
ضخامت و محافظت
ضخامت دستکش‌های محافظت در برابر اشعه جنبه‌ی بسیار مهمی در طراحی آنها دارد. دستکش‌ها باید به اندازه‌ی کافی ضخیم باشند تا محافظت کافی در برابر اشعه‌های مضر را فراهم کنند، اما نه آنقدر پهن که مانع توانایی کاربر در انجام وظایف شود.
دستکش‌های محافظ در ضخامت‌های مختلفی عرضه می‌شوند و سطوح مختلفی از محافظت را ارائه می‌دهند:
●دستکش‌های نازک: برای محافظت در برابر تشعشعات پراکنده با تمرکز بر چابکی بالا .
●دستکش‌های ضخیم: برای سطوح محافظت بالاتر، کمتر برای کارهای ظریف مناسب هستند.
هر سطح ضخامت با هدف ایجاد تعادل بین محافظت و تناسب و راحتی دستکش طراحی شده است و تضمین می‌کند که کاربران عملکرد را فدای ایمنی نکنند.
اندازه‌ها و اتصالات
اندازه و تناسب مناسب دستکش‌های محافظت در برابر اشعه برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی جهت حفظ چابکی و حساسیت لمسی در طول مراحل تابش یونیزان بسیار مهم است. این امر محافظت بهینه از دست را تضمین می‌کند و در عین حال امکان اجرای دقیق وظایف را فراهم می‌آورد.
تعیین اندازه صحیح دستکش
برای تعیین سایز صحیح دستکش، باید محیط دست را در اطراف ناحیه کف دست، به جز انگشت شست، اندازه‌گیری کرد. این اندازه‌گیری با سایز دستکش مرتبط است که معمولاً برای سایز بزرگسالان از ۶.۵ تا ۹ شماره‌گذاری می‌شود.
اندازه دقیق برای محافظت و راحتی بسیار حیاتی است، زیرا دستکش‌های نامناسب می‌توانند مهارت و بازخورد لمسی را به خطر بیندازند.
انواع اندازه و اهمیت آنها
دستکش‌های محافظت در برابر اشعه در اندازه‌های نیم سایز عرضه می‌شوند تا برای ابعاد مختلف دست مناسب باشند. در زیر جدولی از اندازه‌های استاندارد دستکش و ارتباط آنها با یکدیگر آمده است:
| اندازه دستکش | دور دست (تقریبی) |
| سایز ۶.۵ | برای دست‌های کوچک‌تر، تضمین تناسب کامل |
| سایز ۷ | کمی بزرگتر، مناسب برای دست‌های متوسط |
| سایز ۷.۵ | فضای کافی را فراهم می‌کند و برای دست‌های پهن‌تر مناسب است |
| سایز ۸ | برای دست‌های بزرگ راحت است، بدون اینکه شل باشد |
| سایز ۸.۵ | فضای اضافی برای سهولت در حرکت فراهم می‌کند |
| سایز ۹ | به راحتی بزرگترین اندازه‌های دست را در خود جای می‌دهد |
انتخاب اندازه صحیح، مسئله راحتی و جنبه‌ای حیاتی در محافظت در برابر اشعه است. هر اندازه، سطح تضعیف خاصی را فراهم می‌کند و در عین حال انعطاف‌پذیری و حساسیت لازم برای اقدامات پزشکی را حفظ می‌کند.
کاربرد و نحوه استفاده دستکش محافظ در برابر اشعه
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه، به ویژه در طول مراحل تشخیص و درمان پزشکی، زمانی که افراد در معرض تشعشعات یونیزه کننده قرار می‌گیرند، بسیار حیاتی هستند. این دستکش‌ها به عنوان یک مانع عمل می‌کنند و دوز جذب شده توسط دست‌ها را کاهش می‌دهند و در عین حال امکان چابکی دستی را فراهم می‌کنند.
روش‌های تصویربرداری تشخیصی
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه در بخش‌های رادیولوژی، جایی که اغلب از اشعه ایکس و فلوروسکوپی استفاده می‌شود، ضروری هستند. آنها در موارد زیر استفاده می‌شوند:
● بررسی جریان خون یا عملکرد قلب
● ارزیابی موارد تروما
● قرار دادن کاتتر و سایر روش‌های تشخیصی کم‌تهاجمی
این دستکش‌ها به کاهش میزان تابش پراکنده به دست‌های پزشک متخصص کمک می‌کنند.
سناریوهای اتاق عمل و جراحی
جراحان و کارکنان در طول اقدامات جراحی شامل تصویربرداری با اشعه ایکس، مانند جراحی‌های ارتوپدی یا قرار دادن کاتتر و استنت، از دستکش‌های تضعیف‌کننده اشعه استفاده می‌کنند. این دستکش‌های جراحی :
● محافظت در برابر تابش مستقیم و پراکنده
● طراحی شده‌اند تا محافظت در برابر تابش را با حساسیت و چابکی ترکیب کنند
این امر امکان حرکات دقیق را بدون به خطر انداختن ایمنی یا بازخورد لمسی فراهم می‌کند.
محیط‌های آزمایشگاهی و تحقیقاتی
در محیط‌هایی که تحقیقات شامل مواد یا منابع رادیواکتیو می‌شود، دستکش‌هایی با خواص حفاظتی بسیار حیاتی هستند. تکنسین‌ها و محققان از آنها برای موارد زیر استفاده می‌کنند:
● حمل نمونه‌ها یا مواد رادیواکتیو
● محافظت در برابر آلودگی و قرار گرفتن در معرض آن در طول آزمایش‌ها و تجزیه و تحلیل‌ها
ایمنی و استریل بودن
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه در محیط‌هایی که پرسنل ممکن است در معرض تشعشعات یونیزان قرار گیرند، بسیار حیاتی هستند. برای جلوگیری از آلودگی، این دستکش‌ها باید محافظ کافی برای به حداقل رساندن مواجهه با اشعه باشند و تمیز و استریل باشند، به خصوص هنگام استفاده در محیط‌های جراحی.
دستکش‌های استریل در مقابل دستکش‌های غیر استریل
دستکش‌های استریل تضعیف‌کننده اشعه به صورت جداگانه بسته‌بندی شده و برای از بین بردن آلودگی میکروبی، تحت تابش گاما قرار می‌گیرند. این دستکش‌ها در عمل‌های جراحی و محیط‌هایی که شرایط آسپتیک شدید رعایت می‌شود، ضروری هستند.
در مقابل، دستکش‌های غیراستریل ممکن است در کار با دستگاه‌های ساطع‌کننده اشعه که استریل بودن آنها دغدغه اصلی نیست، مورد استفاده قرار گیرند.
انتخاب بین دستکش‌های استریل و غیر استریل باید بر اساس کاربرد مورد نظر و پروتکل‌های ایمنی مورد نیاز باشد.
●دستکش استریل: برای جلوگیری از عفونت باید در حین اقدامات تهاجمی استفاده شود.
●دستکش غیر استریل: مناسب برای کارهای غیرتهاجمی که استریل بودن در آنها لازم نیست.
نگهداری و دفع
نگهداری از دستکش‌های تضعیف‌کننده اشعه شامل بازرسی منظم برای هرگونه آسیب فیزیکی و نگهداری مناسب برای جلوگیری از تخریب است. دستکش‌های بدون پودر خطر آلودگی و واکنش‌های آلرژیک را کاهش می‌دهند و آنها را برای محیط‌های حساس ترجیح می‌دهند.
هنگام دور انداختن استفاده:
۱. دستکش‌ها را از نظر علائم ساییدگی یا آسیب‌دیدگی بررسی کنید. در صورت آسیب‌دیدگی، باید دور انداخته شوند.
۲. دستکش‌های استریل استفاده شده باید به عنوان زباله پزشکی در نظر گرفته شده و طبق دستورالعمل‌های بهداشتی و ایمنی دفع شوند.
دستکش‌های محافظت در برابر اشعه نیز به دلیل محتوای سرب یا تنگستن خود، که ممکن است آنها را به عنوان مواد خطرناک طبقه‌بندی کند، نیاز به مدیریت صحیح پسماند دارند:
●دستکش‌های سربی: به عنوان زباله‌های خطرناک طبقه‌بندی می‌شوند و باید به همین ترتیب بازیافت یا دفع شوند.
●دستکش‌های غیرسربی: ممکن است مانند زباله‌های معمولی یکبار مصرف باشند، اما همیشه سیاست‌های دفع را بررسی کنید.
نگهداری صحیح، حفظ یکپارچگی سپرهای محافظ شخصی را تضمین می‌کند و دفع ایمن، تأثیرات زیست‌محیطی را کاهش می‌دهد.
استانداردهای نظارتی و انطباق
دستکش‌های محافظ طراحی‌شده برای محافظت در برابر تشعشعات باید مطابق با استانداردهای سختگیرانه نظارتی باشند و گواهینامه‌های انطباق مختلفی را کسب کنند تا ایمنی و اثربخشی در محیط‌های در معرض تشعشعات تضمین شود.
استانداردهای بین‌المللی حفاظت
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه تابع استانداردهای بین‌المللی هستند که ایمنی و کیفیت این تجهیزات حفاظت فردی (PPE) را تضمین می‌کنند.
استانداردهایی مانند IEC 61331-3:2014 بر تولید، آزمایش و عملکرد دستگاه‌های محافظ در برابر اشعه ایکس پزشکی تشخیصی حاکم است. این استانداردها حداقل الزامات لازم برای دستکش‌های تضعیف‌کننده اشعه را برای ایمن بودن در اقدامات پزشکی تعیین می‌کنند.
پارامترهای تحت پوشش استانداردهای بین‌المللی حفاظت:
● میرایی : سطوح مورد نیاز کاهش تابش را مشخص می‌کند.
● ارگونومی : راحتی و عملکرد لازم برای انجام وظایف را تعریف می‌کند.
● دوام : تضمین می‌کند که دستکش‌ها می‌توانند خواص محافظتی خود را در طول زمان حفظ کنند.
نهادهای نظارتی و گواهینامه‌ها
سازمان‌های نظارتی در مناطق مختلف، ثبت یا صدور مجوز برای دستکش‌های محافظت در برابر اشعه را الزامی می‌کنند و از انطباق آنها با الزامات ایمنی مناطق مربوطه اطمینان حاصل می‌کنند.
سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) بر مقررات مربوط به دستگاه‌های ساطع‌کننده اشعه در ایالات متحده، از جمله دستکش‌های محافظ در برابر اشعه، تحت بخش‌های ۵۳۱ تا ۵۴۲ از مقررات کنترل تشعشع، نظارت دارد.
نهادهای نظارتی و گواهینامه‌های کلیدی:
●سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) : رعایت استانداردهای مورد توافق برای دستکش‌های محافظ بسته‌بندی شده با خواص تضعیف‌کننده اشعه را الزامی می‌داند.
●سازمان ایمنی و بهداشت شغلی (OSHA): مدافع ایمنی محل کار است و اجرای برنامه‌های حفاظت در برابر اشعه را توصیه می‌کند.
گواهینامه‌ها و مقرراتی از این دست، چارچوبی را فراهم می‌کنند که تولیدکنندگان و کاربران باید برای محافظت در برابر خطرات تشعشعات در طول مراحل و عملیات مختلف، از آن پیروی کنند.
نوآوری‌ها و پیشرفت‌ها در دستکش‌های ضد تشعشع
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه برای پرسنل پزشکی ضروری هستند و ایمنی را با کارایی ترکیب می‌کنند. پیشرفت‌های اخیر فناوری، اثربخشی آنها را افزایش داده است.
مواد و فناوری‌های پیشرفته
نوآوری‌های قابل توجهی در مواد اولیه دستکش‌های محافظت در برابر اشعه صورت گرفته است تا ایمنی را بدون به خطر انداختن مهارت افزایش دهد.
دستکش‌های لاستیکی طبیعی برای کاهش تابش اصلاح شده‌اند و تضمین می‌کنند که پرسنل پزشکی در طول مراحل درمانی به طور مؤثر محافظت می‌شوند.
از مواد جدید بدون سرب برای ساخت دستکش‌هایی استفاده می‌شود که سازگار با محیط زیست و سبک‌تر هستند و خستگی دست و مشکلات مربوط به دفع را کاهش می‌دهند.
مطالعات، دستکش‌های محافظ اشعه ایکس بدون سرب را در محیط‌های بالینی ارزیابی کرده‌اند و بر کارایی محافظت و حساسیت لمسی تمرکز داشته‌اند . توسعه این مواد، تعهد مداوم به ایمنی و عملکرد را نشان می‌دهد.
آینده تجهیزات حفاظت در برابر اشعه
آینده تجهیزات حفاظت در برابر اشعه، به ویژه دستکش‌ها، در گرو ارزیابی مداوم قابلیت‌های حفاظتی آنهاست.
تحقیقاتی در حال انجام است تا مشخص شود که چگونه این دستکش‌ها میزان قرار گرفتن در معرض تابش پراکنده را کاهش می‌دهند و بر حفظ یا افزایش سطح محافظت تمرکز دارند.
علاقه‌ای به بررسی مکمل‌های مسدودکننده اشعه مانند کرم‌ها وجود دارد، اگرچه اثربخشی آنها هنوز تأیید نشده است.
با پیشرفت فناوری، انتظار می‌رود راه‌حل‌های نوآورانه‌ای برای ایجاد تعادل بین محافظت و راحتی، مانند ادغام بالقوه فناوری هوشمند برای نظارت بر سطح تشعشعات در زمان واقعی، ارائه شود. این امر گامی مهم در جهت افزایش ایمنی کاربر و بهینه‌سازی طراحی دستکش خواهد بود.
موارد استفاده تخصصی
در محیط‌های پزشکی که متخصصان در معرض تشعشعات یونیزه کننده قرار دارند، دستکش‌های تخصصی به عنوان وسیله محافظ حیاتی برای کاهش خطر قرار گرفتن در معرض تشعشعات در طی مراحل مختلف عمل می‌کنند.
کاربردهای آزمایشگاه کاتتریسم قلبی
در آزمایشگاه‌های کاتتریزاسیون قلبی، روش‌های فلوروسکوپی استاندارد هستند و به دستکش‌های محافظ در برابر اشعه نیاز دارند. این دستکش‌ها از دست پزشکان محافظت می‌کنند، بدون اینکه مهارت دستی آنها را به خطر بیندازند، زیرا آنها باید کاتترها و سایر ابزارهای ظریف را دستکاری کنند. استفاده از سرب یا مواد معادل سرب در ساختار دستکش‌ها به کاهش تابش کمک می‌کند.
ملاحظات آزمایشگاهی الکتروفیزیولوژی
آزمایشگاه‌های الکتروفیزیولوژی از فلوروسکوپی پیشرفته برای راهنمایی بصری استفاده می‌کنند. دستکش‌های محافظ در برابر اشعه برای کارکنان در طول ابلیشن یا کاشت دستگاه‌های قلبی ضروری است. دستکش‌های مورد استفاده در این محیط‌ها معمولاً نازک‌تر هستند تا حساسیت لمسی را حفظ کنند، که برای کار با ابزارهای پیچیده درگیر در تشخیص‌ها و درمان‌های الکتروفیزیولوژیکی حیاتی است.
روش‌های مدیریت درد
ارائه دهندگان خدمات درمانی باید در طول مراحل مدیریت درد که شامل هدایت فلوروسکوپی است، از دستکش‌های محافظ در برابر اشعه استفاده کنند. به عنوان مثال، تزریق در ستون فقرات نیاز به قرارگیری دقیق دارد که فقط از طریق تصویربرداری در زمان واقعی قابل دستیابی است. این دستکش‌ها از دست‌ها، که اغلب نزدیک به پرتو اولیه اشعه ایکس هستند، محافظت می‌کنند و در نتیجه قرار گرفتن در معرض تابش مستقیم را به حداقل می‌رسانند.
سوالات متداول
در این بخش، افرادی که به دنبال درک ظرافت‌های دستکش‌های محافظت در برابر اشعه هستند، پاسخ سوالات متداول در مورد مواد، اثربخشی محافظت، استانداردهای ایمنی، دفعات تعویض و ملاحظات انتخاب را خواهند یافت.
چه موادی در دستکش‌های محافظ در برابر اشعه برای اطمینان از ایمنی استفاده می‌شوند؟
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه معمولاً از سرب یا مواد معادل سرب ساخته می‌شوند. این مواد به طور مؤثر تابش یونیزه را تضعیف می‌کنند و در نتیجه از کاربران در برابر قرار گرفتن در معرض آن محافظت می‌کنند.
ضخامت‌های مختلف سرب در دستکش ها از نظر اثربخشی محافظت در برابر اشعه چگونه با هم مقایسه می‌شوند؟
ضخامت‌های مختلف سرب در دستکش ها مستقیماً با سطح محافظت در برابر تشعشع ارتباط دارد. یک پیش‌بند سربی ضخیم‌تر عموماً تضعیف بیشتری در برابر تشعشع ارائه می‌دهد، اما این امر با افزایش وزن و کاهش انعطاف‌پذیری نیز همراه است.
آیا دستکش‌های ساخته شده از موادی غیر از سرب می‌توانند به طور مؤثر در برابر اشعه محافظت کنند؟
بله، دستکش‌های ساخته شده از مواد غیر سربی مانند تنگستن، بیسموت و ترکیبات آنتیموان نیز می‌توانند به طور مؤثر در برابر اشعه محافظت کنند. این مواد ضمن حفظ راندمان محافظت، جایگزین بدون سرب ارائه می‌دهند.
استانداردهای ایمنی برای دستکش‌های محافظ در برابر اشعه که در رادیولوژی پزشکی استفاده می‌شوند، چیست؟
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه که در رادیولوژی پزشکی استفاده می‌شوند باید استانداردهای ایمنی خاصی مانند استانداردهای مشخص شده توسط سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ISO) و انجمن آمریکایی آزمایش و مواد (ASTM) را رعایت کنند. این استانداردها تضمین می‌کنند که دستکش‌ها محافظت کافی را ارائه می‌دهند.
برای حفظ حداکثر اثربخشی، دستکش‌های محافظت در برابر اشعه باید هر چند وقت یکبار تعویض شوند؟
دستکش‌های محافظ در برابر اشعه باید به طور منظم بررسی و در صورت مشاهده علائم سایش، آسیب یا کاهش کارایی تعویض شوند. این امر حداکثر اثربخشی و ایمنی را برای پزشک و بیمار تضمین می‌کند.
هنگام انتخاب دستکش‌های محافظ در برابر اشعه برای اقدامات رادیولوژی، چه ملاحظاتی باید در نظر گرفته شود؟
هنگام انتخاب دستکش‌های محافظت در برابر اشعه، ملاحظاتی شامل سطح محافظت مورد نیاز، حساسیت لمسی جنس، انعطاف‌پذیری، سازگاری با رویه‌های استریلیزاسیون و الزامات کاربرد خاص باید در نظر گرفته شود. ایجاد تعادل بین امنیت و مهارت بسیار مهم است تا توانایی کاربر در انجام وظایف لازم مختل نشود.
بدون دیدگاه